Oei. Ethische vraagstukken…

Ik wist natuurlijk heel goed dat dit een enorm complexe uitdaging is.
Dat er allerlei dimensies een rol spelen. Van één daarvan wist ik niet dat die zo snel zich zou aandienen, naïef als ik ben: de ethische kant van de zaak.

In het gesprek met Van Gaalen werd duidelijk dat zij slechts ‘minderen’, en nog specifieker ‘consuminderen’, als oplossing zien voor de problematiek waar we voor staan. Simpelweg met z’n allen veel minder verbruiken van alles. Dan kan het nog goedkomen.

Ik ben het met ze eens. Minder verbruiken.
Dat geldt ook voor mij. En ik doe m’n kleine beetje m’n best.

Maar hoe realistisch is dat minder verbruiken?
Alleen al in Afrika betreden in de komende jaren miljoenen mensen de middenklasse 🙋🏿. En daarmee gaan een heleboel wensen gepaard die wij ook hebben of hebben gehad. Een tweede koelkast, een reisje naar Dubai, een drone.

Ik denk dus dat het een illusie is de klimaatcrisis te bedwingen met meer besparen.
Ik denk dat er simpelweg meer moet worden geproduceerd van datgene dat kan helpen bij  klimaatverandering en de gevolgen daarvan: dus meer duurzame elektriciteit, CO2 opslag, wateropslag, duurzame grondstoffen voor de bouw, enzovoorts. 

Een ethisch vraagstuk dus.

Hier nog een vraagstuk: moeten Nederlandse boeren voedsel voor de wereld verbouwen? Voor ‘landen die het niet hebben’? Als wij ons meer zouden richten op de verbouwing van electra, CO2 opslag, water en voedsel voor ons zelf, is dat dan egocentrisch? Of is dat precies het juiste, en help je andere landen hun eigen verbouwing op orde te krijgen?

Oei. Op Twitter zou er nu al een scheldpartij losgebarsten zijn.
Ik weet het niet. Ik ben nog nergens zeker van. Studeren en verkennen dus.

Ik volg vooralsnog de volgende uitgangspunten:

1. Nederland hoeft niet de voedselvoorziener van de wereld te zijn. Liever anderen helpen dat zelf te doen.
2. We moeten meer energie, CO2-opslag, en water verbouwen dan nu. De vraag daarnaar gaat alleen maar stijgen.